کوچ اجباری

مدتی هست که من میبینم
کوچ اجباری این فوج پرستو ها را
نه که در فصل خزان
نه که در فصل بهار
دائما در کوچند

ترس ازکرکس ها
سایه شوم سیاه
همه جا گسترده

پنجه های خونین
میفشارد گلوی نازک پیش آهنگ فصل بهار

خبری از گل نیست
دشت ها خشگیده
عطر خوش بوی علف
رقص برگ گلها
نغمه ساز پرستو ها را می خواهد

آهوان طعمه کفتارانند
دشت خشگیده زانبوهی زاغ
شیر ها درقفس وزوزه کفتاران نیز
نغمه شاد قناری ها را دزدیده

سال ها میگذرد
باغبان،
حسرت دیداربهار
د ر دلش پیچیده.

هد هدخوش خبر بگو

شانه بسر،هدهد خوش خبربگو
حنجره باز کرده ای، قصه تازه تر بگو.

عزم چو جزم کرده ای بهروطن در این زمان
از بد و خوب آن دگرشرح تومختصربگو.

ناله دل به تو رسید،جان به لبند عاشقان
از دل ترس خورده وخسته ودربدر بگو.

باز شده بال وپرت،قصه دام و دانه نیست
شاه پرت توان گرفت از دل جان به سر بگو.

از قفس وشب وستم،ازپروبال خسته ات
زآنچه گذشته تا کنون نا شده بی اثربگو.

بال زدی و آمدی،تا که به ما خبر دهی
مژده آزادی ما،دردم این سحربگو.

خوش خبر همیشگی،حامل نور و زندگی
مام وطن رهاشده،از جدل و خطر بگو.

نغمه دوباره سازکن،توزگلوی خسته ات
مام رها شداز ستم،با دل پر شرربگو.

رنج زیاد برده است،زخم عمیق خورده است
حلقه به دور اوزنیم،هدهدخوش خبربگو.
دیماه هشتادوسه
تورنتو

هفت سین درغربت

سبزه را آوردی ، سرکه چطور؟
سیب ها را روی آن ترمه مخمل بگذار!

پس چه شد،
سیروسماق، سمنو و سنجد؟
پسرم ،
درکنار(حافظ) ،
پرچم ایران راباشمعی،
به کنار گل سنبل بگذار.

چه شکوهی دارد
درکنارهفت سین
همه چیزآماده ست
سال نو نزدیک است.

ماهی سرخ
در این تنگ بلور ،
با چه خیا لی به برون مینگرد؟

فصل بهاران رسید

چلچله ها آمدند فصل بهاران رسید
موسم گل گشت و باز مژده زیاران رسید

نسترن و لاله نیز از دل جان بر دمید
خنده به لب ها نشت باد بهاران رسید

دشت و چمن سبز شد گل بته از خاک رست
در دل صحرا و دشت رقص چناران رسید

هوبره از خواب جست غوک به زنبق نشست
در دل برکه چنین جان به جانان رسید

شاپرکی روی گل سمفونی عشق را
پرده به پرده سرود تا به هزاران رسید

بلبل عاشق چنان سر زده بیرون پرید
تا که نوای خوشش بر سر ریحان رسید

مرزه و ریحان زخاک سر به برون کرده اند
بوی خوش عطرشان تا به گلستان رسید

تاک زنو زنده شد دختر رز غنچه زد
جام پر از باده شد باده به مستان رسید

نور به میخانه ریخت روح به جان ها دمید
مژده دهم عاشقان فصل بهاران رسید

می رسد از ره بهار

باغبان افسرده از سرمای دی
کنج خانه با دلی امیدوار
می کشد طرحی برای نو بهار
می زند فریاد می آید بهار

با بهاران بوی سنبل بوی گل
با نسیم جان نواز فرودین
می سرایم نغمه ای از گل زشوق
از برای دیدنت ای نازنین

از صدای ریزش باران به گلبرگ تنت
از تو ای ، بلبل عاشق بر آلاله ها
می سرایم من برای رویش سبز چمن
از برای زندگی،از برای زایش پروانه ها

من که از سختی جان سوز زمستان خسته ام
می سرایم چونکه می بینم تولد را زخاک
پای خسته روح مرده دل ز تنهائی فسرده
وز شیار زخم خورده در جبین سرد خاک

از پیام مرغک کوچک به دشت
می رسد هر سو نوا از پشت سر
دیده بگشا باز کن در بچه را
چون زراه آمد بهارانی دگر

سر بکش از روی پرچین تا کویر
تا ببینی زایش صد بچه آهو بره را
کبک وتیهو را کنار لک لکان
با چه زیبائی به پروازند وگشت

گل درختانی که تا دی مرده بود
جای آسایش برای جوجه گنجشگان نبود
شاخه ها خشک و بدون میوه بود
لانه امنی برای زاغ و هدهدهم نبود

باغبان فریاد دارد گوش کن
می رسد از ره بهار، می رسد از ره بهار
موسم ریزان برگ و برف نیست
می رسد از ره بهار می رسد از ره بهار