بگو، بنویس، بمان

بگو، بنویس!
برای حنجره های خسته
دست های بسته
قلم های شکسته
و پاهای به تاول نشسته.

بنویس ، باز بنویس!
بگو، باز بگو!
که طنین صدایت جرات ماست.

بنویس، ای قلم‌شکسته!
برای قلم شکسته گان بنویس
که واژه های چکیده از قلمت،
مرهم کهنه زخم های ماست.

در بند که میمانی
تاول های پاهای بسته به زنجیرت
بزرگ و بزرگ تر میشوند

بگو، بنویس و بیا
که ما را بسوی خود میکشی
بگو، بنویس...

تورنتو
2004-08-27