لحظه های بی قراری

می شمارم،لحظه ها را
لحظه های بی قراری
تا بیایم،
تازه گلبرگ شقایق را ببویم.

لحظه های تلخ دوری
با امید دیدنت،
جای بس امیدواریست
تا که گلبرگ لبانت را ببوسم.

می شمارم،
لحظه های تلخ دوری
میشمارم.

فرمانیه دوازده دیماه

فاصله ها

اگرچه فاصله ها دور تر ز دریا ها ست
نسیم عطر تنت،
بر مشام من جاریست.

اگر چه فاصله ها دور تر ز دوری هاست
حرارت نفست،
بر کلام من جاریست.

بمان ،بمان،
که تو خود،آبروی عشق منی
و با خیال تو،
نجابت نگهت، در نگاه من جاریست.

فرمانیه
دیماه هشتادوشش