لحظه باور

صبح را باور کن
در پس ابر سیه منتظر است
همه جا تاریکیست
تن تب دار زمین،منتظر بارش باران،
زلب جام پگاه
انتظاری که در آن لحظه باور جاریست.

من در آیینه چشم خورشید
نگه گرم تو را یافته ام.
من در آیینه چشمت دیدم
ژاله ها بر مژگان
،چو سرازیر شدند
زندگی از پس آن ابر سیاه
نم نمک جاری شد
نور امید دمید
به تن دشت فراخ

تن پژمرده مرداب خموش
از تکاپو جوشید
نیزه های زر خورشید
تن تب دار زمین را بوسید.

لاله ها رویید ند
مرغکان در پرواز
آهوان، شاد به دشت و صحرا
بید رقصان شد وبرکه ز تنش ،زنبق و نیلوفر آبی رویید
لحظه باور بود
صبح را باور کن
.
تورنتو

دیماه هشتادوسه

چهار شنبه سوری

درکهکشان ایران بس چلچراغ روشن
شد تا جهان ببیند این نور را در ایران
ایران ستاره باران ، گردید از جوانان
آتش فشان شادی ، بود هر کجای ایران

پیشانی بلندش، پر بود از ستاره
گردیده بود ایران، دیشب ستاره باران
جشن و سرور ملی، همراه پرچم نور
پر کرده بود دیشب، آن کهکشان ایران

درشام چارشنبه، یک ملتی درایران
با شادی فراوان از بوته ها پریدند
از نور و غرشی که، جاری در آسمان شد
جهل و خرافه از ترس، در گور ها خزیدند.

امیر مهیم
تورنتو
اسفند ماه هشتاد و سه

فصل بهاران رسید

چلچله ها آمدند فصل بهاران رسید
موسم گل گشت و باز مژده زیاران رسید

نسترن و لاله نیز از دل جان بر دمید
خنده به لب ها نشت باد بهاران رسید

دشت و چمن سبز شد گل بته از خاک رست
در دل صحرا و دشت رقص چناران رسید

هوبره از خواب جست غوک به زنبق نشست
در دل برکه چنین جان به جانان رسید

شاپرکی روی گل سمفونی عشق را
پرده به پرده سرود تا به هزاران رسید

بلبل عاشق چنان سر زده بیرون پرید
تا که نوای خوشش بر سر ریحان رسید

مرزه و ریحان زخاک سر به برون کرده اند
بوی خوش عطرشان تا به گلستان رسید

تاک زنو زنده شد دختر رز غنچه زد
جام پر از باده شد باده به مستان رسید

نور به میخانه ریخت روح به جان ها دمید
مژده دهم عاشقان فصل بهاران رسید

امیر مهیم تورنتو
13فروردین1383

سبز سبزم اکنون

ازشکاف دل این پنجره ها

ریخت در جام سحرگاهی من،

نغمه چلچله ها.



شد نویدی،
از آمدن فصل بهار

وای امروز چقدر سبزم من.

جام این غربت سرد

که پر ازحسرت وتنهایی بود

مملو از نور و امید است اکنون

سبز سبزم امروز.

امیر مهیم

تورنتو
سوم مارچ دوهزاروده