نهان خانه دل

در نهان خانه یادم تو نشستی و هنوز
عطر آن تافته از شانه تو میآید
من چه گویم که نسیمی خوش بوی
ازگلستان تن ات ، بوی گل سینه تو میآید.

آنچه در خاطره مانده است دراین دور فراق
طرح لبخند روان بخش گل صورت تو است
آن چه چون خون ، به رگ های تن من جاریست
شبنم از ژاله اشکی است ، که در سیرت تو است.

طرح اندام تو را ، با مژه بردل زده ام
در نهان خانه دل،نقش تو را پروردم
رنگ نقش تو زخونابه قلبم حاکی است
چون به بوم جگرم،نقش تو را پرورد م

طرح نقش ات ، نشسته است به قابی سوری
در نهان خانه دل مرهم درد است و فراق
از شمیم تن ات هر لحظه نسیمی جاریست
می نشانم تو وآن یاد تو، بر روی رواق

تورنتو
بهمن ماه هشتادو سه