دلم لک زده برای........

راستی که مغز هر آدمی بایگانی خاطرات تلخ و شیرین اوست. عصر دیروز جای شما خالی به اتفاق تنی چند از بچه های خوش‌ذوق در منزل دوستی بودیم، شعرخوانی بود و نشخوار خاطرات. صحبت از هر جا که میشد یکی از بچه ها جمله، "دلم لک زده برای..." را، تکرار میکرد. این جمله مرا بیاد دوستی انداخت که دلم لک زده، تکه کلامش بود. چبیاد حسن شیر افکن بچه خوب جماران و باغچه گیلاس پدرش.هنوز دهکده زیبای جماران در تسخیر" خلیفه" در نیامده بود که یک روز جمعه تابستان با او بطرف باغ گیلاس میرفتیم.حسن بچه دهکده جماران حالا برای خود کسی بودوافتخار همساگان.
افسر راهنمایی بالا بلندی که براستی شیرافکن برازنده‌اش بود. وارد باغ که شدیم، عمارت کوچک قدیمی در سایه درختان خودنمایی می‌‌کرد و در ایوان، پدر حسن در حالی که عرق‌چینش را جابه‌جا می‌کرد، خوشآمدی گفت و دست پینه‌بسته مهربانش را دراز کرد. در قسمت دیگر وسایل ورزش باستانی حسن، تخته‌شنا و یک جفت میل کت و کلفت سنگین بود. بی‌اختیار به‌طرف آنها رفتم و با دست راست، دسته یکی از میل‌ها را گرفتم که او با خنده گفت: "مواظب باش به کله و گوشت نخوره"!
از تذکرش دلخور نشدم ولی جواب دادم نگران نباش، من کنار گود نمی‌ایستم و با یک حرکت هر دو میل را به‌روی شانه‌ها بالا کشیدم. پدر خندید و گفت: "نه بابا رفیقت میون گوده"!

ماه‌های اول انقلاب بود که همراه همسر و پسر کوچکش به دیدنم آمد. خیلی نگران و ناراحت بود. مرا بکناری کشید و گفت: "نگران زن و بچه‌ام‌ام"!
_ از چی می ترسی تو که کاری نکردی!
_ مگه روزنامه ها را نمی خونی؟ هر روز چند تا افسر و زیر تابلوی بسم‌الله القاسم الجبارین میشونن و بعدش...
حرفش را قطع کردم و گفتم: "آخه تو یه افسر راهنمایی بودی.
‌آهی کشید و گفت: "شاید یه روزی یکی از این پاسدارا رو بخاطر اینکه از چراغ قرمز رد شده جریمه کرده باشم، اون منو زیر تابلو بنشونه. هر چه اصرار کردم تو خانه من بماند تا اوضاع آرام‌تر شود نپذیرفت.
با صدایی گرفته از یکدیگر خداحافظی کردیم. این آخرین دیدار بود که نگاهم پیکان خردلی او را تا پیچ کوچه بدرقه کرد. واقعاً که دلم لک زده برای دیدنش‌، دلم لک زده برای دهکده جماران، اما جماران بدون "خلیفه"!

پی‌نوشت: "خلیفه" را از سروده بسیار خوب دوست شاعر ومححقق ام علی میرفطروس وام گرفتم.